Pauza (—) jest znakiem typograficznym w postaci długiej poziomej kreski. Uznaje się, że to właśnie myślnik ma postać pauzy, jednak coraz częściej jest ona zastępowana przez półpauzę. Jeśli w funkcji myślnika stosujemy pauzę, to we wszystkich innych zastosowaniach tzw. pozamyślnikowych musimy użyć półpauzy. Natomiast jeśli w funkcji myślnika użyjemy półpauzy, to nie będzie typograficznej różnicy między tymi dwoma znakami.
Nie istnieją skodyfikowane zasady użycia pauzy i półpauzy, dlatego w wielu przypadkach mogą być one stosowane zamiennie. Warto jednak wiedzieć, że głównym zastosowaniem pauzy są kwestie dialogowe (co nie oznacza, że w tej funkcji coraz częściej nie pojawia się również półpauza). Ponadto pauzę można stosować:
1) na początku pytań i odpowiedzi w wywiadach, np.
— Proszę się przedstawić.
— Nazywam się Jan Kowalski.
2) na początku każdego składnika wyliczenia składanego w osobnych wierszach, np.
Do kolejnego etapu dostały się następujące osoby:
— Anna Nowak,
— Antoni Kowalski,
— Jan Bukowski.
3) w wykazach skrótów do rozdzielenia skrótu i objaśnienia, np. włos. — włoski;
4) w bibliografii załącznikowej w celu zastąpienia nazwy autora, powtarzającej się w kolejnych opisach bibliograficznych, np.
O. Tokarczuk, Bieguni, Kraków 2007.
—, Prawiek i inne czasy, Kraków 1996.
5) w motcie, wyróżnionym cytacie do oddzielenia nazwy autora lub źródła cytowanego tekstu, np.
Życie to coś, co upływa, kiedy jesteśmy zajęci snuciem planów na przyszłość.
— John Lennon
Komentarze