Wyraz ani może pełnić w zdaniu funkcję spójnika lub partykuły.
Ani jako spójnik
Gdy spójnik ani łączy zaprzeczone zdania współrzędne lub składniki zdania zaprzeczonego, nie stawiamy przed nim przecinka. Zastosowanie ma tutaj zasada interpunkcyjna, która głosi, że nie rozdziela się przecinkiem zdań złożonych współrzędnie połączonych spójnikami wyłączającymi.
Przykłady:
Nie pisał ani nie dzwonił.
Nie dotarł na miejsce ani nie uprzedził o zmianie swoich planów.
Jeśli człon wprowadzany przez ten spójnik ma charakter dopowiedzenia lub wtrącenia, to należy postawić przed nim przecinek.
Przykład:
Nie oglądam telewizji, nie czytam gazet, ani nawet nie chodzę do kina.
Przed spójnikiem ani postawimy również przecinek w sytuacji, gdy jest on powtórzony w zdaniu (powtórzone spójniki muszą pełnić identyczną funkcję) lub jest częścią utartego wyrażenia. Należy pamiętać o tym, że przecinek postawimy tylko przed drugim (i kolejnym) członem.
Przykłady:
Nie kupił ani kawy, ani herbaty.
A prezesa ani widu, ani słychu.
Któż nie zna piosenki „Ani be, ani me, ani kukuryku”.
Ani jako partykuła
Wyraz ani w funkcji partykuły może poprzedzać orzeczenie czasownikowe lub rzeczownik, a także występować w połączeniach oznaczających brak czegoś. W takich sytuacjach przecinka nie stawiamy.
Przykłady:
Nie czekaj ani chwili.
Nie zadzwonił do mnie ani razu.
Komentarze