Wykrzyknik - definicja, podział, pisownia

Wykrzyknik to samodzielna i nieodmienna część mowy, która służy do wyrażania stanów emocjonalnych, rozkazów lub życzeń i naśladowania dźwięków.

Wykrzykniki - podział

Wykrzykniki możemy podzielić ze względu na pełnioną przez nich funkcję. Zatem mamy wykrzykniki:

• wyrażające emocje, np. ach, fuj, brr;
• zwracające uwagę, np. ej, hej;
• wyrażające rozkaz lub życzenie, np. basta, wio, sio, precz;
• dźwiękonaśladowcze, np. hop, bęc, ciach.

Te części mowy możemy podzielić również ze względu na pochodzenie. Wówczas będziemy mieć do czynienia z wykrzyknikami:

• wtórnymi, które wywodzą się od innych wyrazów lub całych zdań, np. psiakrew, kurczę;
• pochodnymi, wywodzącymi się od innych części mowy, które zatraciły swoje pierwotne znaczenie, np. wara, dalibóg;
• właściwe, niezwiązane z innymi częściami mowy, np. hop, bęc.

Wykrzykniki wtórne i pochodne bywają uznawane za jedną grupę ze względu na swoje podobieństwo.

Wykrzykniki - pisownia

Zwykle po tych częściach mowy stawia się znak wykrzyknienia, który podkreśla ich ekspresyjność (ale nie jest to konieczne). Wykrzykniki możemy umieścić w dowolnym miejscu w zdaniu.

Przykłady:

Ojej! Stłukłam kolano.

Usłyszałam głośne "bach", a później była już tylko cisza.

Hej, jest tam kto?

Mam tego dość, psiakrew!