Półpauza (–) jest znakiem typograficznym w postaci poziomej kreski, ale krótszej niż ma to miejsce w przypadku pauzy (—). Obecnie bardzo często półpauza w druku zastępuje myślnik, w związku z tym można ją stosować we wszystkich przypadkach, w których stosuje się myślnik jako znak interpunkcyjny.
Edytorskie zastosowania półpauzy
Myślnik jest nie tylko znakiem interpunkcyjnym, ale także znakiem o zastosowaniu edytorskim. W funkcjach edytorskich myślnik w postaci półpauzy stosuje się:
1) w wyrażeniach liczbowych i słownych określających pewien zakres lub przybliżoną wartość, np. strony 60–71, dwa–trzy tysiące (można też stosować łącznik);
2) w wyrażeniach słownych i słowno-liczbowych ukazujących pewne relacje czasowe, np. 24 grudnia–4 stycznia (można stosować również myślnik ze spacjami);
3) w wyrażeniach słownych ukazujących pewne relacje przestrzenne lub relacje między osobami, instytucjami itp., np. linia kolejowa Warszawa–Płock, pakt Hitler–Stalin (można również stosować myślnik ze spacjami);
4) w nazwach, które zawierają dwa lub więcej nazwisk odkrywców, wynalazców, założycieli itp., np. choroba Heinego–Medina (można też stosować łącznik);
5) w tekstach beletrystycznych w modyfikowanych wyrazach lub wyrażeniach, np. Historię tę opowiadał pan jakiś tam–Kowalski.
Należy pamiętać o tym, że w publikacjach we wszystkich funkcjach edytorskich, w których występuje pauza, może być ona zastąpiona przez półpauzę.
Komentarze